Spataderen in de benen

Spataderen in de benen worden gekenmerkt door de vorming van zakvormige verwijdingen van de oppervlakkige (subcutane) aderen van de onderste ledematen, hun kronkelige kronkeligheid, een toename in lengte als gevolg van een schending van de uitstroom van bloed erdoorheen en congestieve veranderingen in de onderste extremiteiten.

De term "spataderziekte" komt van het Latijnse woord varix, wat "kronkelig, verweven" betekent.

De mensheid is al sinds de oudheid bekend met spataderen. Bij het uitvoeren van archeologisch onderzoek tijdens de opgravingen van de Mastaba-begraafplaats in Egypte van 1595-1580. v. Chr. er werd een mummie gevonden met tekenen van spataderen en behandeling van een veneuze trofische zweer van het been.

Deze ziekte wordt beschouwd als de betaling van de mensheid voor de mogelijkheid om rechtop te lopen. Spataderen in de benen treffen gemiddeld ongeveer 15% van de mannen en tot 25% van de vrouwen (inclusief zwangere vrouwen) in economisch ontwikkelde landen. De risicogroep omvat vrouwen, mensen met overgewicht, mensen met een beroep dat gepaard gaat met een langdurige belasting van de onderste ledematen, die langdurig moeten staan of zitten op het werk.

Classificatie

Rekening houdend met de factoren die vatbaar zijn voor de ontwikkeling van de ziekte, worden primaire en secundaire spataderen in de benen om verschillende redenen onderscheiden.

1. primairontwikkelt zich met spataderen. Bij spataderen veranderen allereerst de oppervlakkige aderen, terwijl de diepe aderen een normale structuur en functie hebben. Lange tijd verschijnen spataderen alleen als een cosmetisch defect, maar later, naarmate de ziekte vordert, treden veneuze uitstroomstoornissen op, waardoor pijn in de onderste ledematen, zwelling van de voeten en benen, donker worden van de huid in het onderste derde deel van het been, beginnen zich ontstekingsveranderingen en trofische veranderingen voor te doen. Spataderen zijn een continu progressieve ziekte.
2. Ondergeschiktis een complicatie van diepe veneuze ziekte, in het bijzonder ontwikkelt het zich ofwel als gevolg van aangeboren afwijkingen van het veneuze systeem (fistels, aangeboren dysplasie, enz. ), of na flebotrombose. Flebotrombose is een complex proces van trombusvorming in de diepe hoofdaderen van de onderste ledematen, waardoor de bloedstroom door de diepe aderen wordt verstoord. Na verloop van tijd wordt de vormende trombus in de ader gefixeerd, er verschijnen gaten waardoor een beperkte bloedstroom mogelijk is, maar de veneuze kleppen ter plaatse van de trombus zijn littekens en stoppen de terugstroom van bloed te voorkomen. Als gevolg van disfunctie van de kleppen van de diepe aderen, begint het bloed erdoor op en neer te bewegen, stroomt het terug naar de oppervlakkige aderen en ontwikkelt het secundaire spataderen. Als gevolg hiervan worden gunstige omstandigheden gecreëerd voor veneuze stasis, vooral in de laagste delen van de ledemaat - de voet en het onderbeen.

Symptomen van spataderen

Bij de meeste mensen verschijnen spataderen als een cosmetisch defect, meestal gemanifesteerd op het binnenoppervlak van de onderbenen. Soms kunnen spataderen zich alleen manifesteren als een veneus spinneweb, dat wordt gevormd wanneer aderen met een kleine diameter veranderen, meestal op de benen en minder vaak op het gezicht of de bovenste ledematen. Spataderen krijgen een blauwe of donkerpaarse kleur, een kronkelig verloop.

Symptomen van spataderen: vermoeidheid, zwaar gevoel, pijnlijke pijn, branderig en tintelend gevoel, kloppen, jeuk, krampen en rusteloosheid. Ook kan een van de symptomen het optreden van zwelling van de benen zijn. Als gevolg van een uitgesproken uitzetting van spataderen, kan een schending van de bloedtoevoer naar de weefsels van de onderste ledematen optreden, huidafwijkingen treden op in de vorm van verdonkering of roodheid, ontsteking. In een extreem verwaarloosd geval van spataderen ontwikkelen zich trofische ulcera.

Diagnose van spataderen

Om een diagnose te stellen, onderzoekt de arts allereerst de patiënt, met speciale aandacht voor het uiterlijk en de zwelling van de onderste ledematen. U kunt ook een reeks vragen krijgen over hoe u zich voelt om de aard van de pijn te verduidelijken. Een belangrijke stap is ook het uitvoeren van een reeks tests om de functionele toestand van de oppervlakkige en diepe aderen te beoordelen. En tot slot een echo Doppler-onderzoek van de belangrijkste aderen van de onderste ledematen. Met de ultrasone methode kan de arts de structuur zien en de functie van de aderen van de onderste ledematen evalueren, evenals veneuze bloedstolsels identificeren.

Wanneer de eerste symptomen van de ziekte verschijnen, moet u een arts raadplegen die zich bezighoudt met ziekten van de bloedvaten en in het bijzonder van de aderen (algemeen chirurg, vaatchirurg en fleboloog), en als de huid beschadigd is, moet u ook een dermatoloog bezoeken. Alleen na een bezoek aan gespecialiseerde artsen, op hun aanbeveling, kunt u contact opnemen met een schoonheidskliniek.

Preventie van spataderen

Momenteel is er geen methode die de ontwikkeling van spataderen volledig zou voorkomen. Dankzij preventie is het mogelijk om de spiertonus te verbeteren, wat helpt om de microcirculatie in weefsels te verbeteren, evenals de conditie en functie van de aderen van de onderste ledematen te verbeteren en het risico op complicaties te verminderen. De traditionele en meest gebruikte preventiemethoden zijn als volgt:

1. Oefen stress. Beweeg meer. Je benen moeten constant in beweging zijn. Tijdens de wandeling worden gunstigere omstandigheden gecreëerd voor de bloedcirculatie in de onderste ledematen. Raadpleeg uw arts. Het zal u helpen bij het kiezen van het meest optimale type en niveau van fysieke activiteit.
2. Beheers uw gewicht. Overgewicht verhoogt de belasting van de bloedsomloop en in het bijzonder van de aderen. Ook neemt bij overmatige zoutinname het oedeem het meest uitgesproken toe als gevolg van vochtretentie in het lichaam.
3. Let op wat je draagt. Vermijd hoge hakken. Je schoenen moeten altijd comfortabel zitten. Als u schoenen met lage hakken draagt, werken uw onderste extremiteitsspieren veel beter, wat de veneuze uitstroom verbetert. Draag ook geen oncomfortabele en strakke broeken en rokken.
4. Hef je benen op. Bij het optillen van de benen verbetert de veneuze uitstroom van bloed uit de onderste ledematen. Probeer overdag een paar pauzes te nemen en je benen op te tillen. Ga bijvoorbeeld op je rug liggen en leg je voeten op een kussen.
5. Vermijd langdurig staan of lopen. Om de bloedcirculatie te verbeteren, moet u zo vaak mogelijk proberen de positie van uw lichaam te veranderen. Probeer elke 30 minuten op te staan en rond te lopen.
6. Kruis je benen niet. Met gekruiste benen zitten creëert ongunstige omstandigheden voor de bloedstroom in beide onderste ledematen.

Voor het voorkomen van spataderen is het dragen van kousen, golf en een sok met een compressie-effect een goede remedie. Het kan ook een goede aanvulling zijn op de hoofdbehandeling (medicamenteuze of chirurgische behandeling). Momenteel bieden apotheken een breed scala aan compressieondergoed voor uw keuze.

Behandeling van spataderen

Er zijn verschillende algemeen aanvaarde behandelingen voor spataderen in de benen:

1. conservatief (medicamenteuze en compressietherapie).
2. chirurgisch.

Conservatieve behandeling

Artsen beschouwen elastische compressie als de meest effectieve conservatieve behandeling en preventie van spataderen - het gebruik van speciale compressiekousen (kousen, golf, panty's). Bij het dragen van deze trui wordt een gelijkmatige druk uitgeoefend op de onderste ledematen, wat bijdraagt aan een normale bloedcirculatie en verbetering van de uitstroom, terwijl het als het ware een extern frame vormt dat verzwakte vaatwanden ondersteunt. Als gevolg hiervan neemt de belasting van de aderen af, verbetert de uitstroom van veneus bloed en neemt de snelheid van verdere progressie van de ziekte af, neemt het risico op het ontwikkelen van trombose af.

Moderne compressiekousen zijn onderverdeeld in twee soorten: therapeutisch en profylactisch. Elk medisch product is gelabeld in mm Hg, volgens welke het is onderverdeeld in klassen van I tot IV. In verschillende stadia van de ziekte wordt compressie van een bepaalde sterkte gebruikt en is het noodzakelijk om een arts te raadplegen, omdat alleen een arts de juiste compressiekousen kan voorschrijven en kiezen, rekening houdend met de aard van de pathologie en volgens bepaalde individuele maatregelen .

Bij een zittend leven, maar ook bij langdurige lichamelijke inspanning, tijdens de zwangerschap of bij een erfelijke aanleg is het dragen van preventieve compressiekousen en panty's aan te raden. Als er zelfs maar lichte tekenen van spataderen optreden, moet u onmiddellijk contact opnemen met een gespecialiseerde kliniek.

Medicamenteuze therapie kan de klinische manifestaties van de ziekte verminderen - pijn, zwelling, ongemak, convulsies, enzovoort, maar kan de progressie van de ziekte niet volledig stoppen en wordt tegenwoordig alleen gebruikt als onderdeel van een complexe therapie tijdens de belangrijkste chirurgische behandeling. Helaas hebben de meeste geneesmiddelen die momenteel op de farmaceutische markt worden aangeboden voor de behandeling van spataderen een vrij lage efficiëntie, ondanks de theoretisch gerechtvaardigde doelmatigheid van gebruik. Een van de redenen hiervoor is de lage opname door het lichaam van de geneeskrachtige stoffen die aan deze geneesmiddelen ten grondslag liggen. Het is mogelijk dat in deze situatie een verhoging van de dosis van het ingenomen medicijn zou helpen, maar dit gaat gepaard met een verhoogd risico op complicaties en bijwerkingen. Een andere reden voor de lage effectiviteit van deze geneesmiddelen is dat hun werkingsspectrum relatief smal is en gericht is op één schakel die betrokken is bij de ontwikkeling en progressie van de ziekte. En om het optimale effect te bereiken, is een complex effect op de ziekte en het gebruik van verschillende medicijnen noodzakelijk. Een ideaal medicijn voor de behandeling van veneuze insufficiëntie en spataderen zou zoveel mogelijk pathogene schakels van chronische veneuze insufficiëntie moeten aantasten, terwijl het een minimum aan bijwerkingen heeft en goed door het lichaam wordt opgenomen.

Chirurgie

Tot op heden vereist chirurgische behandeling van spataderen in de benen geen lang verblijf in het ziekenhuis. Dankzij het gebruik van moderne invasieve behandelingsmethoden kan het verwijderen van spataderen niet alleen worden uitgevoerd onder anesthesie met het bewustzijn van de patiënt volledig uitgeschakeld, maar ook onder lokale anesthesie, wanneer de patiënt bij helder bewustzijn is, alleen de pijngevoeligheid van de onderste ledematen is uitgeschakeld. Spataderen verdwijnen binnen 3 maanden na de bevalling vanzelf zonder enige behandeling.

Er zijn de volgende chirurgische behandelingsmethoden:

1. sclerotherapie.Tijdens deze procedure wordt een oplossing geïnjecteerd, onder invloed waarvan een litteken wordt gevormd op de plaats van de beschadigde ader. Deze methode is alleen van toepassing op kleine en middelgrote spataderen. Soms zijn niet één, maar meerdere injecties met een scleroserende oplossing nodig om de ader volledig te laten verdwijnen. Sclerotherapie is vrij effectief indien correct uitgevoerd, is minder traumatisch, leidt tot een goed therapeutisch en cosmetisch effect, en een belangrijk voordeel is dat sclerotherapie wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving (dus zonder verdoving), direct in de spreekkamer.
2. Laser operatie.Voor het verwijderen van spataderen van elke diameter en in het bijzonder het veneuze gaas kan laserstraling worden gebruikt. De essentie van de methode is om het binnenoppervlak van de ader te bestralen met een laserstraal. Door een kleine punctie van de huid en de wand van de ader wordt een speciaal apparaat ingebracht - een lichtgeleider, waardoor een laserstraal onder ultrasone controle wordt geleid. Het binnenoppervlak van de ader wordt bestraald met een laser en vervolgens aan elkaar gelijmd. Bij het toepassen van deze methode richt de arts een laserstraal op de ader die moet worden verwijderd, een langzame verkleuring en volledige verdwijning van de ader treedt op. Een belangrijk voordeel van deze methode is dat er geen incisie in zacht weefsel of huid wordt gemaakt. Met behulp van de lasermethode is het mogelijk om de aangetaste aderen te elimineren en trofische ulcera van het onderbeen te genezen.
3. Operatief verwijderen van een spatader.Bij chirurgische verwijdering worden een aantal kleine incisies in de huid en weke delen gemaakt, waardoor de beschadigde ader wordt verwijderd en de onvoldoende perforerende aderen van het been worden afgebonden. Bij gebruik van deze techniek is anesthesie een noodzakelijke voorwaarde. Deze methode wordt gebruikt om spataderen met een grote diameter te verwijderen.
4. Ambulante flebectomie (verwijdering van spataderen).Deze methode is van toepassing op het verwijderen van aderen met een kleine diameter. Bij deze methode wordt de ader onder plaatselijke verdoving via verschillende kleine sneetjes in de huid verwijderd. De littekens die na verwijdering worden gevormd, zijn klein en bijna onzichtbaar.
5. Endoscopische verwijdering van spataderen.Deze methode is bijzonder geschikt voor de vorming van huidafwijkingen in de vorm van zweren. Tijdens deze methode wordt een speciale video-microcamera in het vat gestoken, waarmee u het vat van binnenuit kunt zien en de volledige verwijderingsprocedure kunt observeren. De ader wordt vervolgens onder toezicht verwijderd via deze kamer.

Dankzij het gebruik van moderne behandelmethoden is het mogelijk om een volledige genezing en een goed cosmetisch effect te bereiken. Maar er moet aan worden herinnerd dat spataderen opnieuw kunnen verschijnen.

Complicaties van spataderen

Af en toe kunnen op de huid rond een spatader, als gevolg van een schending van de bloedmicrocirculatie, veranderingen optreden van ernstige verdonkering tot ulceratieve defecten van de huid. Als deze veranderingen optreden, moet u onmiddellijk een arts raadplegen.

Een andere, meer formidabele complicatie van spataderen is de ontwikkeling van bloedstolsels in de diepe en oppervlakkige aderen. Deze complicatie wordt tromboflebitis genoemd. Wanneer het optreedt, verschijnen acute ondraaglijke pijn, zwelling en roodheid. In deze situatie moet u ook onmiddellijk een arts raadplegen.

Oorzaken van spataderen

De ware aard van spataderen is niet duidelijk genoeg. Volgens de meeste wetenschappers zijn spataderen erfelijk, genetisch bepaald. De belangrijkste reden hiervoor is de zwakte van de aderwand en disfunctie van de veneuze kleppen. De veneuze kleppen zijn afkomstig van de wand van de aderen en hebben normaal gesproken 2 blaadjes die naar het hart zijn gericht. Bij normale sluiting van de kleppen kan bloed uit het bovenliggende deel van de ader niet in het onderliggende deel doordringen. In geval van disfunctie van de kleppen en onvolledige sluiting van de kleppen, beweegt het bloed op en neer, wat resulteert in veneuze stasis en uitzetting van de aderen onder de klep met verminderde functie. Aanvankelijk verschijnt een spatader op de plaats waar een klep met verminderde functie is, en bloed wordt afgevoerd uit de diepe aderen naar de externe, de overlopende ader strekt zich uit, zet uit, wat leidt tot uitrekking en disfunctie van de onderliggende klep, en spoedig. Geleidelijk ontwikkelen zich stoornissen in de veneuze uitstroom van bloed van de onderste ledematen naar het hart, waardoor de bloedmicrocirculatie in de weefsels van de onderste ledematen wordt verstoord, wat zich manifesteert door oedeem, verhoogde pigmentatie, tromboflebitis en trofische ulcera.

Factoren bij de ontwikkeling van spataderen

Factoren die bijdragen aan spataderen kunnen zijn:

1. Genetische aanleg - een dunne en zwakke wand van oppervlakkige aderen.
2. Verhoogde druk op de aderen: zittend werk, langdurig staan, het dragen van ongemakkelijke schoenen met hoge hakken, zwaar tillen, gebrek aan beweging van de kuitspieren. Ook een triggerfactor voor de ontwikkeling van spataderen is zwangerschap en bevalling. Bij een scherpe fysieke overbelasting is er een sterke toename van de hydrostatische druk in de aderen van de onderste ledematen, wat het proces van hun spataderexpansie in gang zet.

Andere risicofactoren voor het ontwikkelen van spataderen zijn onder meer:

1. Leeftijd. Met de leeftijd worden de wand van de aderen, evenals de kleppen, dunner, wat leidt tot een regelmatige schending van hun functie.
2. Vloer. Vrouwen hebben vaker last van spataderen. Het is mogelijk dat dit te wijten is aan een aantal hormonale reacties. Vrouwelijke geslachtshormonen beïnvloeden het proces van ontspanning van de veneuze wand. Uitgesproken hormonale veranderingen in het vrouwelijk lichaam treden op tijdens zwangerschap en bevalling, tijdens de menstruatiecyclus en tijdens de menopauze, die de functie van het veneuze systeem kunnen beïnvloeden. Het is ook onmogelijk om de invloed van het nemen van hormonale anticonceptiva op het proces van spataderen uit te sluiten.
3. obesitas. Bij overgewicht en obesitas neemt de belasting van de aderen van de onderste ledematen toe.
4. Zwangerschap en bevalling. Bij zwangere vrouwen neemt de volumebelasting in het lichaam toe, maar tegelijkertijd neemt de snelheid van bloeduitstroom van de onderste ledematen naar de bekkenholte in het systeem van de inferieure vena cava en naar het hart af. Zo worden gunstige omstandigheden gecreëerd voor de ontwikkeling van spataderen. Veranderingen in de bloedsomloop in het lichaam van een vrouw zorgen voor de ontwikkeling van de foetus, maar veroorzaken tegelijkertijd de ontwikkeling van spataderen. Tijdens de zwangerschap of tijdens de bevalling is de progressie van spataderen niet alleen mogelijk in de onderste ledematen, maar ook in de hemorrhoidale aderen rond de anus.